Was ze 25 jaar geleden al niet moeders mooiste, nu is het helemaal bar en boos met de inmiddels 52-jarige Linda de Mol, ook wel Botox-Linda genoemd. Natuurlijk worden we er allemaal niet mooier op naarmate we ouder worden, maar ik ken heel veel vrouwen, die Sara ook hebben gezien, maar er een heel stuk beter uit zien. Die gebruiken dan ook geen botox. Dit in tegenstelling tot de over het paard getilde zus van John de Mol jr., maker van vuilnisbakken-tv. Linda staat zo langzamerhand stijf van het goedje. Moet je bijvoorbeeld dat hoofd zien. Ze lijkt wel 70. Een mooie eigenschap van Linda is, dat ze er heel eerlijk over is en toegeeft, dat ze een echte botox-fan is. ‘Een paar rimpels laten verwijderen met botox moet toch kunnen?’, heeft ze ooit eens gezegd. Nou meisje, het heeft niet echt zoden aan de dijk gezet, hè. Toch maar eens naar een andere botox-spuiter gaan, zou ik zeggen. Dan zie je er straks misschien wel als uit als 69.

________________________________________________________________________________________________________________________

De grote schoonmaak

Twee dagen na zijn inauguratie, eind juni jl., als nieuwe president van de Philippijnen, begon Rodrigo Duterte al met de grote schoonmaak, zoals hij in de verkiezingscampagne ook beloofde. Vijf politiegeneraals moesten het veld ruimen, omdat zij nauwe banden onderhielden met de drugsmaffia. Ook 11 politieagenten kregen een schop onder hun kont voor drugsmisbruik en op de luchthaven werden ca. 100 douanebeambten de laan uitgestuurd wegens corruptie en diefstal van geld en goederen (uit koffers) van passagiers. Van corrupte advocaten worden de licensies ingetrokken en zij zullen nooit meer de kans krijgen hun beroep uit te oefenen. Alle namen van corrupte en uit hun ambt gezette personen zullen openbaar worden gemaakt via de dagbladen en internet. Maar de grootste ingreep tot nu toe is het opnieuw invoeren van de doodstraf voor drugssmokkelaars en -handelaars. Die was ten tijde van president Marcos afgeschaft, maar is in de derde week van juli wederom in werking getreden. Het eerste slachtoffer is een Chinese vrouw, die trachtte enkele kilo's harddrugs het land binnen te smokkelen. Zij zal worden opgehangen. Verder waarschuwde Duterte de terroristische moslimorganisatie Abu Sayyaf in het zuiden van het eiland Mindanao te stoppen met haar criminele activiteiten, zoals kidnappingen en moorden, op straffe van het sturen van leger- en luchtmacht om hen zonder pardon te elimineren. Dutertes jongste statement is, dat hij van de Philippijnen een federale staat wil maken.  Dat betekent het creëren van een staatsvorm, waarin de souvereiniteit wordt gedeeld tussen het centrale of nationale of federale niveau en de deelstaten. Duterte kondigde aan, dat dit pas het prille begin is. Hij liet weten, dat er ook bij leger en overheidsiensten koppen gaan rollen. ‘Het kankergezwel, dat corruptie heet en het land al vele tientallen jaren verziekt, moet met een scherp mes worden weggesneden’, aldus de president. Geen vreemde uitspraak, want Duterte staat bekend als een fel bestrijder van corruptie en criminaliteit. Als oud-burgemeester van Davao heeft hij dat bewezen. Davao is nu de stad met de minste corruptie en criminaliteit in het land. De commentaren in alle kranten waren lovend over het eerste optreden van de nieuwbakken leider. En ook de bevolking reageerde met veel enthousiasme. Overal waar je kwam, was dit het gesprek van de dag. Ook de taxichauffeurs praatten over bijna niets anders. ‘De beste president, die we ooit hebben gehad’, vinden velen. Hoewel nog prematuur, zouden ze wel eens gelijk kunnen hebben. Een keiharde hand is ook dringend nodig, anders dreigt dit land volledig aan corruptie ten onder te gaan. Die is diepgeworteld in alle lagen van politie, leger, overheid en advocatuur. Je weet niet wie je wél en wie je niet kunt vertrouwen. Duterte gaat daar, zo heeft hij toegezegd, zonder aanzien des persoons voor eens en voor altijd een einde aan maken. Het begin is er dus nu. En dan te bedenken, dat hij in eerste instantie helemaal geen president wilde worden. Hij was verknocht aan Davao en wilde daar burgemeester blijven. Maar onder grote druk van het volk, bij wie de heldendaden van Duterte in zijn geliefde stad niet onopgemerkt waren gebleven, ging hij uiteindelijk door de knieën. Hij werd ook met gigantische meerderheid gekozen. Als inwoner van dit land ben ik van oordeel, dat de kiezers daar, zoals het er nu uitziet, een uitstekende zet mee hebben gedaan.

________________________________________________________________________________________________________________________

De inbeelding van Michelle Yeoh

Op de Filippijnse tv is regelmatig een reclamespotje te zien, waarin ene Michelle Yeoh oproept tot voorzichtiger rijgedrag. In het spotje noemt ze zich actrice, die zegt tijdens filmopnamen al aan veel gevaren blootgesteld te zijn geweest, maar door voorzichtig te zijn daar steeds weer ongeschonden uit tevoorschijn kwam. Grote kletskoek natuurlijk, want voor gevaarlijke scènes worden altijd stuntmensen ingezet. Pure inbeelding van dit vrouwspersoon. Ik vroeg me ook meteen af wie Michelle Yeoh dan wel is? Ik ben een waar filmliefhebber en ken heel veel bekende en ook minder bekende filmacteurs en -actrices, maar ik had in m’n hele lange leven nog nooit van haar gehoord. Dat zochten we dus op. Dan blijkt, dat we te maken hebben met een Maleisisch-Chinese dame, die hoofdzakelijk onbeduidende rolletjes in al even onbeduidende Aziatische films heeft gespeeld. O ja, ze was kennelijk één keer te zien in een westerse rolprent, als een Chinese agente in de James Bond-film Tomorrow never dies. Dan zal ik haar ongetwijfeld voorbij hebben zien komen, maar ze heeft kennelijk zó weinig indruk op me gemaakt, dat ik me haar absoluut niet kan herinneren. En ze zal ook wel geen grote indruk hebben achtergelaten bij de westerse filmproducenten, want ze is nooit meer in een westerse movie te aanschouwen geweest. Maar, actrice Michelle Yeoh, als je je niks verbeeldt, ben je ook niks, nietwaar? Overigens heeft ze volgens de jongste gegevens haar laatste rolletje gespeeld in 2011. Of ze met acteren is gestopt, of dat ook de Aziatische producers niet zoveel brood meer in haar zagen, is niet bekend. Maar vast staat wel, dat niemand minder dan de sultan van de Maleisische deelstaat Perak haar in 2001 zomaar even en zonder met de ogen te knipperen de titel Dato (?) verleende. En da's volgens mij geen kattenpies...

________________________________________________________________________________________________________________________

Ik geloof ('t) niet

________________________________________________________________________________________________________________________

Ik ben opgevoed in een tamelijk streng katholiek gezin. 's Zondags naar de kerk om te luisteren naar een donderpreek over hel en verdoemenis. Toen dacht ik al: schiet die knakker van de kansel af. En het uit je hoofd leren van de catechismus op het schoolplein, want je werd tijdens de godsdienstles door de pater overhoord. Het was juist ook in die tijd, dat ik wat dieper over het geloof ging nadenken. En hoe ouder ik werd, des te minder zei het geloof me iets. Toen ik pakweg 16, 17 jaar was, verzaakte ik de kerk, hetgeen mijn ouders op z'n zachtst gezegd niet echt konden waarderen. Maar er waren te veel vragen, waarop niemand het antwoord kon (of wilde) geven. Want wat is er nu allemaal waar van hetgeen er in de bijbel staat? Maria's onbevlekte ontvangenis? Het laatste avondmaal? Het door Christus veranderen van water in wijn? Christus’ opstand uit het graf? Het bestaan van hemel en hel? De verschijningen van Maria in Lourdes en Fatima? Het bestaan van engelen en duivels? En de belangrijkste vraag: bestaat God eigenlijk wel? Hoe meer ik over deze en vele andere verhalen uit het boek der boeken nadacht, des te meer twijfels rezen er. Ik ging de bijbel dan ook meer en meer beschouwen als een sprookjesboek.

Dat God bijvoorbeeld de wereld zou hebben geschapen, is door de geleerden al lang weerlegd. En geestelijken hebben al jaren geleden toegegeven, dat alle verhalen in het in ieder nachtkastje van elke hotelkamer liggende geschrift niet letterlijk moeten worden genomen, maar dienen om het geloof begrijpelijker te maken. Zo zit dat dus? Er is de mensheid derhalve al enkele duizenden jaren wat op de mouw gespeld. Maar mij maken ze niks meer wijs. Ik heb het geloof al een halve eeuw geleden afgezworen. O, hou me ten goede, ik respecteer iedereen, die welke godsdienst dan ook aanhangt, maar dan verwacht ik wel van anderen, dat die respecteren, dat ik niet geloof. Niet geloof in het bestaan van een God. En dus ook niet geloof in wonderen, in hemel en hel, in engelen en duivels, in Maria-verschijningen, in de Heilige Geest en in een ziel. Kortom: ik ben overtuigd atheïst.

Met name de RK kerk, die zichzelf de enige ware noemt, is in de loop van de geschiedenis niet bepaald overladen geworden met roem en eer. Denk aan de vele, vaak terecht fel bekritiseerde en onzinnige pauselijke encyklieken, het geheul met Mussolini en de Duitsers in WO II, het gesjoemel bij het Istituto per le Opere di Religione (Vaticaanse bank) en vooral het op grote schaal sexueel misbruiken van kinderen door de heren geestelijken en de verwoede pogingen om dit schandaal in de doofpot te stoppen. Met name dat laatste feit heeft er toe bijgedragen, dat steeds meer mensen de kerk de rug toekeren. De kerkbanken blijven op zondag grotendeels onbezet. Ik heb dan ook sterk de indruk, dat de luchtbel op steeds grotere schaal wordt doorgeprikt. Dat blijkt ook uit het jaarlijks wereldwijd fors groeiende leger atheïsten, die het allemaal wel geloven met het geloof.

________________________________________________________________________________________________________________________

Voorstander van de doodstraf

Terwijl de Filippijnse president Duterte recentelijk de doodstraf weer heeft ingevoerd, is er in de VS al geruime tijd een discussie aan de gang over het al dan niet afschaffen daarvan. In 19 van de 50 staten is dat inmiddels ook gebeurd. De overige 31 zijn vooralsnog niet bereid om de zwaarst bestaande straf uit het wetboek te schrappen.

Net als met alles zijn er voor- en tegenstanders. Voorstanders van de doodstraf zijn van mening, dat het afschrikwekkend werkt, dat het in elk geval herhaling voorkomt, en dat mensen, die een zware misdaad hebben begaan, daarvoor ook de ultieme consequentie moeten dragen. Bovendien zeggen ze, dat de doodstraf goedkoper is voor de samenleving dan langdurige gevangenisstraf. Verder vinden ze, dat het niet correct is, dat de belastingbetaler opdraait voor de kosten van gevangenschap van zware criminelen.

Tegenstanders oordelen, dat de doodstraf te zwaar is. Ook zou de staat zich daarmee op hetzelfde morele niveau begeven als een moordenaar of serieverkrachter. Daarnaast is de doodstraf onherroepelijk. Als later blijkt, dat er een gerechtelijke fout is gemaakt, en de verkeerde persoon is veroordeeld, is er geen correctie meer mogelijk. Dat een dergelijk gevaar niet denkbeeldig is, blijkt uit het feit, dat tientallen mensen, die in de VS in een dodencel zaten, later alsnog heropening van hun proces en vrijlating wisten te bewerkstelligen. Tegenstanders betwisten bovendien het afschrikwekkende karakter van de doodstraf. In landen waar die wordt toegepast, is de criminaliteit vaak minstens zo hoog als in landen zonder. Er is nog nooit wetenschappelijk aangetoond, dat een wetssysteem met doodstraf effectiever is dan een zonder. Ook betwisten zij het argument, dat de doodstraf zoveel goedkoper is dan levenslange gevangenisstraf. Veel van de veroordelingsprocessen duren lang en kosten zeer veel geld. Bovendien menen tegenstanders, dat de doodstraf geen echte straf is, omdat een straf (mede) is bedoeld om van te leren, terwijl dat bij de doodstraf niet het geval is.

Zelf ben ik voorstander van de doodstraf. Maar het moet uiteraard aan de hand van keiharde bewijzen wél voor 100% vaststaan, dat de aangeklaagde schuldig is. Ook vind ik, dat deze resolute straf niet te pas en te onpas moet worden toegepast en beperkt moet blijven tot (serie)moordenaars, drugsbaronnen, (serie)verkrachters en -ontvoerders. Het zijn ook deze 4 misdaden, die het merendeel van alle criminele activiteiten uitmaken.

Bij de foto. De doodstraf wordt tegenwoordig uitgevoerd met een dodelijke injectie in een speciaal kamertje in de gevangenis.

________________________________________________________________________________________________________________________

Het gespuis der aarde

Wat geeft een overheid het recht om de eigen bevolking te terroriseren, te martelen, te laten verhongeren, haar continu in de gaten te laten houden door de geheime dienst en zonder enige aanleiding te executeren? Er zijn in de geschiedenis tal van bandieten geweest, die zich daaraan schuldig hebben gemaakt. Bij iedereen bekend zijn Adolf Hitler (Duitsland), Jozef Stalin (Rusland), Benito Mussolini (Italië), Generalísimo Franco (Spanje), de militaire junta (Griekenland), Augusto José Ramón Pinochet Ugarte (Chili), Jorge Videla (Argentinië), Idi Amin Dada Oumee (Oeganda), Hendrik Verwoerd (Zuid-Afrika) en Erich Honecker (DDR). Al die dictaturen zijn inmiddels verdwenen, maar één is overeind gebleven: Noord-Korea. Het land bevindt zich al meer dan 70 jaar in de ijzeren greep van de Kim-clan en zijn kontkruipende fazallen. Van de oprichter (foto) van de Democratische Volksrepubliek Korea Kim Il sung (1945-1994), van diens geestelijk gestoorde zoon Kim Jung Il (1994-2011) en nu van diens zoon Kim Jong-un (2011-heden). Het is onbegrijpelijk, dat anno 2016 dit criminele regime nog bestaat en niemand ingrijpt. Dit gespuis der aarde moet aan de hoogste boom worden opgeknoopt.

________________________________________________________________________________________________________________________

Ontwikkelingsland USA

Amerikanen hebben de aangeboren eigenschap te denken, dat hun land het beste ter wereld is. Hoe enorm naïef deze gedachte is, moge blijken uit de volgende voorbeelden. Nergens ter wereld is het aantal moorden (ca. 25.000 per jaar) zó hoog als in de VS. Ruim driekwart daarvan is het directe gevolg van het gigantische drugsprobleem, waarmee het land kampt en dat de overheid maar niet in de grip krijgt. Mede debet daaraan is de corruptie binnen de politiekorpsen. Niet alleen veel agenten, maar ook tal van hun superieuren staan op de loonlijsten van de drugskartels. Dan zijn er nog de ontelbare jeugdbendes, veelal van Midden-Amerikaanse komaf, die hele wijken terroriseren en waarop het justitiële apparaat ook al geen vat krijgt. En wat te denken van het aantal kindervermissingen? Dagelijks, ja dagelijks, worden gemiddeld 1.200 kinderen onder de 16 jaar bij de politie als vermist gemeld. De meesten zijn weliswaar gewoon weggelopen en komen na enkele uren, dagen of weken weer boven water, maar van een aantal wordt nooit meer iets vernomen. Ze zijn ontvoerd en/of vermoord. Slechts enkelen worden uiteindelijk levend of dood teruggevonden, maar de meesten worden nooit getraceerd. Die gevallen belanden in de politiearchieven als zogenaamde cold cases.

De yanks hebben de drie woorden I love you vóór in de mond liggen. Ze roepen het te pas en te onpas. Ze kunnen beter roepen I leave you, want het land is wereldkampioen echtscheidingen. Gemiddeld gaan jaarlijks ruim 1 miljoen echtparen uit elkaar. En dan heb ik het nog niet eens over gehuwde mannen en vrouwen, die (nog) niet gescheiden zijn, maar elkaar wél regelmatig naar het leven staan.

Het sociale voorzieningenstelsel is een ramp. Dat is mede ook de reden, dat ruim 50 miljoen Amerikanen, ofwel 20% van de bevolking, inmiddels onder de armoedegrens leven. Tendens: stijgend. De gaarkeukens en verdeelcentra van gratis door supermarkten beschikbaar gestelde levensmiddelen, kunnen de vraag amper bijbenen. Het aantal sloppenwijken neemt met sprongen toe. Amerika het beste land ter wereld? Ja, voor hen, die geld hebben misschien. Maar voor degenen, die niets hebben, is de USA vergelijkbaar met het eerste het beste ontwikkelingsland.

________________________________________________________________________________________________________________________

Moe van pseudo-wetenschappers

Waar ik nu écht moe van wordt, zijn al die pseudo-natuurwetenschappers, die de hele wereld rondtrekken om te doen, wat duizenden al vóór hen hebben gedaan: het filmen van krokodillen, haaien, leeuwen en slangen. Die rommel slijten ze dan aan allerlei programmamakers àl la Nat Geo Wild. Ook zijn er van die halve zolen, die een stapje verder gaan en proberen de wilde dieren zo dicht mogelijk te naderen om, als het even kan, die zelfs aan te raken. Daarmee willen ze de kijkers imponeren. Dat fenomeen gaat net zo lang goed tot het mis gaat. Ze raken een arm of been kwijt door een haaienbeet of raken zwaar gewond, omdat ze net even te dicht bij die leeuw kwamen. Er vallen zelfs dodelijke slachtoffers, zoals de Australiër Steve Irwin (foto). Irwin hield er van om roofdieren uit te dagen. Dat deed hij op een dag in 2006 ook met een gigantische pijlstaartrog tijdens onderwateropnamen in Australië. Hij sarde de rog dermate, dat die hem een steek toebracht met zijn vlijmscherpe staart. Irwin werd direct in het hart getroffen en overleed binnen enkele seconden. Hij werd 44 jaar. Kort daarvóór nog had hij zijn zoontje van 1,5 jaar meegenomen in een krokodillenkooi. Er gebeurde gelukkig niets, maar iedereen sprak er terecht schande van. Ik heb met dergelijke idioten dan ook geen enkele medelijden als ze door een wild dier worden aangevallen. Moet je maar uit hun territorium wegblijven. Ik denk dan: jij zou het toch ook niet tolereren als een groepje tijgers in je achtertuin zou rondscharrelen. Nou dan.

________________________________________________________________________________________________________________________

Nutteloze onderzoeken

Er zijn op de planeet ontelbare aantallen wetenschappers, die onderzoeken doen naar van alles en nog wat. Vele daarvan zijn nuttig en zinvol. Er zijn echter net zoveel figuren, die hun verder doelloze leven vullen met onderzoek naar pure onzinnigheden. Zo is er een groepje mannen en vrouwen, dat hun tijd besteedt aan het onderzoeken van de leefwijze van de hamerhaai (foto). Hoewel deze dieren, met hun opvallende kop, veelal solitair zijn, komt het voor, dat ze groepen vormen van 50 exemplaren en meer. Eén van de conclusies, die de onderzoekers daaruit hebben getrokken: de hamerhaai is al met al een zeer sociaalvoelend dier. Kijk, daar wordt over gesproken. Op kantoor bijvoorbeeld. ‘Karel, heb jij het gisteren ook gezien? Het sociale gevoel van de hamerhaai is ver ontwikkeld.’ ‘Nee, Herman, heb ik gemist. Maar wat vertel je me nu? Potverdrie, nooit geweten. Vanavond direct aan Nel vertellen. Die zal er ook wel van opkijken.’

Er zijn ook van die waterhoofden, die alles willen weten over de grootste inktvis ter wereld. Ze vangen de dieren, die dat veelal niet overleven. Vervolgens gaat het kadaver op de snijtafel en wordt volledig ontleed. En wat ontdekken ze? Ook deze inktvissen kunnen inkt spuiten om vijanden van zich af te schudden. En dit soort walgelijke stervelingen noemt zichzelf nota bene natuurwetenschappers en -beschermers. Je zou ze een enorme schop in hun kont moeten verkopen, bij voorkeur met een puntschoen.  

Hoewel het voor iedereen nogal duidelijk is, dat appels gezond zijn, vonden onderzoekers van de universiteit van Wageningen het nodig om dit toch nog even aan te tonen met wetenschappelijk bewijs. Krijgen ze hier werkelijk voor betaald? Helaas ja. Overigens kostte dit onderzoek bijna 14 miljoen euro aan belastinggeld.

Een ander onderzoek, uitgevoerd door de Dienst Ruimtelijke Ordening, toont aan, dat terrassen met zonnig weer drukker worden bezocht dan wanneer het regent. Het heeft de onderzoekers negen maanden gekost om tot deze verrassende conclusie te komen.

Of eenden homoseksuele gevoelens kunnen hebben, was niet de vraag, die bioloog Kees Moeliker zichzelf stelde. Nee, hij wilde graag weten of een homoseksuele eend de neiging had om seks te hebben met zijn dode soortgenoot. Dat bleek niet het geval. Kees won er zelfs een prijs mee, namelijk de IgNobelprijs. Dit is de humoristische tegenhanger van de Nobelprijs. Good job, Kees.

Een arts uit India besloot te onderzoeken wat de relatie is tussen neurotisch gedrag en de behoefte om in je neus te pulken. Nee hoor, het heeft geen verband met elkaar. En net als Kees met zijn necrofiele eend, won ook deze arts de IgNobelprijs voor zijn onderzoek.

Tot slot was de hersenonderzoeker Natalie Sebanz van de Radboud Universiteit in Nijmegen benieuwd naar de besmettelijkheid van gapen bij schildpadden. Zij kon de wereld dan ook verrijken met haar volgende bevinding: de kolenbranderschildpad reageert niet op zijn gapende soortgenootjes. Baanbrekend. Ook zij won, juistem, de IgNobelprijs.

________________________________________________________________________________________________________________________

De idiote Winkelsluitingswet

Eén van de meest idiote wetgevingen in Nederland is de Winkelsluitingswet. Bijna geen enkel ander land op de aardbol kent een dergelijke wet. Die is niets anders dan een betutteling van de middenstand. Waarschijnlijk ooit tot stand gekomen onder druk van het christelijke deel van de bevolking, voor wie de zondag heilig is. Ik heb daar geen enkele moeite mee en als christelijke middenstanders op zondag hun winkeldeuren gesloten willen houden, mogen ze dat. Er zijn echter genoeg winkeliers, die dat anders zien. Zij willen gewoon 7 dagen per week hun klanten kunnen bedienen. En dat moet ook kunnen. Vrijheid, blijheid. Dus overheid, geef de middenstanders hun vrijheid terug en gooi die wet in de prullenbak.