Je hebt vast wel eens gehoord van karmijnzuur, een veelgebruikte rode kleurstof voor voedingsmiddelen en cosmetica. Maar weet je ook wat het is? Nee? Welnu, karmijnzuur is niets meer en niets minder dan geplette luizen. Om een kilo van het goedje te maken, zijn ca. 140.000 luizen nodig. Met name in Peru zijn speciale cactusplantages, waar de luizen worden geteeld.

Er bestaan een heleboel planten op de wereld, de één nog mooier dan de ander. Maar er zijn ook tal van vreemde soorten met bijzondere eigenschappen. Meestal zijn deze bijzondere exemplaren zeldzaam en moeilijk te vinden in diepe jungles of woestijnen. Neem de Rafflesia arnoldii. De plant groeit diep in de jungles van Zuidoost-Azië en is de grootste bloem ter wereld. Hij kan uitgroeien tot maar liefst 3 meger breed, maar heeft geen zichtbare wortels of stengels en voedt zich dus eigenlijk van de gastheer, waaraan de knop zich heeft gehecht. De knoppen hebben maanden nodig om zich te ontwikkelen tot de bloem, die maar 3 dagen leeft. Omdat er veel regenwouden verdwijnen, wordt de bloem bedreigd met uitsterven. Overigens geen plant om in de tuin te zetten, want de geur is vergelijkbaar met die van een rottend kadaver.

De amazonekroontiran (Onychorhynchus coronatus) is een insectenetende zangvogel. Het verenkleed is aan de onderzijde oranjebruin en aan de bovenzijde bruin. De felgekleurde, waaiervormige kuif is bij het mannetje rood met blauwe veertoppen en bij het vrouwtje geel met blauwe toppen. De kuif is meestal niet opgezet en steekt soms zó ver naar achteren, dat de vogel een hamerkop lijkt te hebben. De soort komt voor van Mexico tot Bolivia en in zuidoost-Brazilië.

De Axolotl (Ambystoma mexicanum) is een Mexicaanse molsalamander. Die kent onder natuurlijke omstandigheden geen metamorfose, zoals andere salamanders. Het lichaam blijft de kenmerken behouden van de larve, maar hij wordt wel geslachtsrijp. De Axolotl heeft hierdoor een sterk visachtig lichaam, met kleine poten en een grote zijdelings afgeplatte staart. Het lichaam is bruin tot wit. Eén van de meest prominente kenmerken zijn de opvallende, roodgekleurde kieuwen. De diertjes kunnen tot 30 cm groot worden. De salamanders komen uit diepe meren in Mexico en leven altijd onder water. Ze worden veel gebruikt bij wetenschappelijk onderzoek, omdat ze het vermogen hebben om de meeste lichaamsdelen weer opnieuw te laten groeien. Ze worden vaak gehouden als huisdier in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Australië en Japan.

De Glaucus atlanticus is een drijvende zeenaaktslak, met donkerblauwe kleur en extremiteiten, die tot 6 cm lang worden. Hij wordt ook wel de blauwe draak genoemd. Wat deze slak in principe doet, is drijven en zweven. Hij drijft met de oceaanstroming mee en vanwege zijn blauwe kleur is hij gecamoufleerd voor vissen, die onder hem zwemmen. De Glaucus is echter niet zo schattig als hij lijkt. Het is een roofdier, dat andere kleine diertjes verorbert. Hij kan aanvallers bovendien afweren met zijn eigen gif. Als je als zwemmer per ongeluk op zo’n slak staat, zal je dat bezuren. Het is een pijnlijk gif en niet altijd geheel ongevaarlijk voor de mens. Maar mooi is ie wel.

De kobolthaai ziet er nogal bizar uit en is niet bepaald een knapperd. Maar dat is ook niet nodig, want deze haai woont op de zeebodem en daar is bijna geen licht, dus ook niemand, die zijn griezelige uiterlijk kan bewonderen. Hij lijkt meer op een buitenaards wezen, dan op een dier van onze planeet. Gemiddeld wordt deze lelijkerd 3 tot 4 meter lang.

Geen leuk beestje om in huis te hebben. De Heteropoda maxima wordt beschouwd als de grootste spin. De pootspanwijdte bedraagt gemiddeld 30 cm. De voorste poten en het kopborststuk zijn roodbruin van kleur, het achterste deel beige. Verder staat de spin bekend om de donkere tekeningen op het lijf. Deze spinnensoort behoort tot de familie van de jachtkrabspinnen. Ze komen voor in Laos en leven daar veelal in grotten.

De twee katten Franky en Lowie werden niet alleen in eenzelfde lichaam geboren, maar deelden ook nog de kop. Ze hadden allebei een eigen oog, een neus, een mond en deelden samen het andere oog. De twee konden een volkomen normaal leven leiden. Op 15-jarige leeftijd overleden ze.

Je lijdt vreselijke en zeer intense pijnen, die tot 24 uur kunnen aanhouden, als je gebeten wordt door een kogelmier. Vergelijk het met lopen over brandende houtskool met een 8 cm lange roestige spijker in je hiel. De mier komt voornamelijk voor in het Amazonegebied.

In Botswana werd een wel heel eigenaardig experiment gedaan. Onderzoekers schilderden ogen op het achterwerk van koeien. De getekende kijkers zijn nogal imponerend en hebben maar één doel: leeuwen op afstand houden. Het idee voor het experiment ontstond, toen onderzoeker Neil Jordan, verbonden aan de University of New South Wales, in Botswana zag hoe een leeuw de jacht opende op een impala. Leeuwen kruipen op hun prooi af, zorgen dat ze heel dichtbij komen en springen er dan ongezien op. Maar in dit geval zag de impala de leeuw. En zodra de leeuw zich realiseerde, dat hij gezien was, stopte hij de jacht.

Het doet een beetje buitenaards aan, maar leeft toch gewoon voor de kust van Californië. Grote vraag: wat is het? Het mysterieuze paarse bolletje werd waargenomen in het Channel Islands National Marine Sanctuary. Hoewel nog niet bekend is, wat het nu precies is, wordt vermoed, dat het om een soort zeeslak gaat.

Sidderalen springen soms uit het water om indringers een lesje te leren. Het is bekend, dat sidderalen in het Amazonegebied zelfs drinkende paarden aanvallen. Sommige overleven deze attack niet. De alen zien deze grote dieren als een bedreiging van hun leefgebied. Door uit het water te springen, is de electrische schok vele malen krachtiger dan onder water. Het stelt hen ook in staat om een veel groter deel van het lichaam van de indringer te electrocuteren. De sidderaal geeft die schok met zijn kin af.